22 Mart 2011

anonim yalnızlıklar senfonisi...

ne kadar varsan, o kadar kimsesizsindir kendine...
ne kadar yoksan, o kadar acın azalır içine...
ne kadar gülersen, o kadar gül solar kalbinde..
ne kadar ağlarsan, o kadar büyür aşk ellerinde...

ne kadar yalnızsan
ne kadar azsan
o kadar özgürsündür...

sözlerin
yükselirken
göğe...
sen
çoktan ölmüşsündür...

1 yorum:

nadarû dedi ki...

ali,
eyvallah, teşekkür ederim kardeşim..hayat hep çelişkili ve sancılı...ama umudumuz bizim ağrı kesicimiz...biz insanoğlu çok nankör olduğumuz ve yaşama amacımızdan saptığımız için başımıza gelen her türlü acı ve mutsuzluk aslında kendi ettiklerimizin bir sonucudur. rabbimize hakiki bir kul olamadığımızdan hep bunlar başımıza geliyor..hep iman eksikliğinden bunlar,diye düşünüyorum...bilmiyorum..

selametle kalasın...