kışa bakan sokak...

"kışa bakan sokak çocukluğumdur
ağlarken sular ürpermiş
ne köpürtmüş sevinci
ne aşk tiryakisi
içinde sarhoş kuytular
biraz mahur biraz hüzzam
ne zaman rüyaya uzansam
kederle eskitilmiştir...

kurak zaman kokmuştur toprak
taşmıştır an'ın sessizliği
renksiz bir vazoya
gövdesini suyla gizlemiş
acıyla kardeştir...

dağa bakan sokak
ne annemdir ne kendim
avludur seçilir
çarşıdır söylenir
hayat için eksilmiş
yalnızlıkla söylenmiştir..."(betül tarıman)

küçükken herkes kartpostal sanatçı resimleri gibi şeyler biriktirirken, ben nerde bir kaç mısralık şiir görsem onları bir araya toplar, onları okurdum. elime elma şekeri tutuşturulmuş bir çocuk gibi sevinçten gözlerim parlardı. hala değişmedi bu tutkum. şimdilerde çok fazla okumaya fırsatım olmasa da, şiir okurken zaman bende duruyor, zamanın içinde adeta kayboluyorum.
ibrahim tenekeci; "seviyorum aklımın almadığı şeyleri...." demiş ya...
galiba ben de, seviyorum aklımın almadığı şeyleri...