küçükken hani bana kazak örerdin ya anne
ilmek ilmek sevgini katardın...
yanardım..
güneşleri toplayıp ardından
yüreğime katardın.
.
ya şimdi anne?
ya şimdi?
neden ısınmıyor ellerim?
yüreğim neden buz?
bana yine kazak örer misin anne?
kırmızı olsun bu sefer..
biliyorum kış geçiyor ama;
buzdan kalelerin önünde
her gece nöbetteyim..
ayaz buralar..
toprak kayıyor camlar
üşüyorum ben anne..
üşüyorum...
.
6 yorum:
yanlız değilsin ..
ah !!! ne ince bir sizi bu ..
usumeler ve dusmeler icin gecer derler, inanma zira gecmez ..
seçil;
can'sın..
lo la;
bu kış ağır geçiyor..
içimizdeki kış daha da ağır..
geçmiyor..
"İsamil'e akan zem zem, oluk oluk Hacersin....Sen hiç kimsenin olamadığı bir yar'sin anne....."
en çok üşürken ve de ölürken hatırlarmamız belki bundandır....yüreğine sağlık...
münzevi;
o ne güzel sesleniştir öyle;
anne!
kim ısıtabilir ki bir yüreği; bir anne yüreğinin ısıttığı kadar..
hiçkimse..
teşekkür ederim..
büyümek ve üşümek..sanırım kaçınılmaz...
Yorum Gönder