07 Haziran 2015

yontulmuş hayat sus'ları..

sayısız aynalar diziliyken  göğsümde
enkazından geçiyorum suyun
dlimde sivil suçlar
bir yaranın kapanmasına
göz yummayan güz tenhaları
sur üflemeleri
bahar ortasında

söylemişlerdi oysa
deniz t(y)utarmış balığı
düşler koşarken ayazda
bir gök gibi özgür kalırsın
d’okunduğıunda suya..
sen de d’okun..
sen de uy’u..

yüzün ırmaklanmışsa
boylu boyunca
anlamların yokluğu
ilan etmişse
olağan üstü hal
halsizleş
deşme kibirlenmiş yarayı


kendin yontmalısın dedim her sözcüğü
kendin sulamalısın gözyaşını
ah kırıldık say
ah iki büklüm tutsaklandık
say! her şeye ay(l)aklandıkça
uçurumlara benzedikçe gök
yolları say tek tek
gitmeleri say
say acıları
sancıları
yoklukları say

çıkıp git sonra
hüzün boylarından
gelme
gelme
gelme..