10 Mayıs 2011

sağanak..

acı, hüzün bir yana...
değersizlik hissi;
boşluğu kat be kat büyüten....
değersizlik...
uçurumdan atlamaya hazır bir  gülüşün son vedası ...
...
değer miydi ?

12 yorum:

denizkızı dedi ki...

artık bi kendine gelll diyorumm yaa

gelibolu17 dedi ki...

Gittiyse AŞK değildi üzülme.
İçine sinmediyse kokusu,
Gözlerinde yer etmediyse bakışı,
Koyver gitsin üzülme,
Zaten o AŞIK değildi,
Yaşadığın AŞK değildi…..

Üzülme sen canım yaaa :(

nadarû dedi ki...

gülcan;
benim aşkla meşkle hiç bir işim yok be gülcan. yazdıklarım sadece değersizlik hissi..bu hissi herkes zaman zaman yaşar, bu günlük yaşadığım olaylarla ilgili bi durum, hepsi bu...inan..

eylül;
büyüklerin işine karışılmaz yeğen;)
kendimde olduğum "an"dır bu an...

BuRCu dedi ki...

Bu değersizlik hissi, üzerinde çok düşünmeye bile değmeyen bir his. Düşündükçe büyüyor yıpratma gücü.

nadarû dedi ki...

burcu;
bütün çıkmazların nedeni bu değersizlik hissi galiba...
biz değer verdikçe bu hisse; o bizi daha bi kapsama alanına çekiyor sanki...böyle de bi çekim gücü var...

BuRCu dedi ki...

Maalesef... O çekim gücü yüzünden bile bile gözyaşlarımı akıttığım için kendime çok kızıyorum şimdilerde. Değerli olduğunu her zaman hatırlatmalı insan kendisine, hem de gülümseyerek ;)

nadarû dedi ki...

eylül;
o değil de; "hayatgaliba; ışıklı reklam panoları.."
bu senin sözündü değil mi?...lugattaki "huysuz"un en güzel kelime karşılıklarından biriydi bu, bunu nasıl gözden kaçırmışım bilmiyorum:)
devam bence....

nadarû dedi ki...

burcu;
başka bir pencereden bakacak olursak eğer;biz değerliyiz aslında O'nun yanında. çünkü rabbim bizi insan olarak yaratmış...
değersiz olan bizim insanlığımız; insan olabilmeyi, layıkıyla kul olabilmeyi henüz başaramadık zira.
bizi asıl değersiz kılan o....

beenmaya dedi ki...

nw tuhaf oysa kendimize asıl değeri veren öncelikle yine kendimiziz ama bunu anlamamakta da ne çok inatçıyız öyle değil mi...

nadarû dedi ki...

beenmaya;
sevgili maya, dediğin gibi önce biz kendimizi değer vermeliyiz. kendimizi değersiz gördükçe çöküş biraz daha hızlı oluyor..
lakin ya yaşadıklarımız bizi böyle düşünmeye zorluyorsa...?

antisiz dedi ki...

dışı, kendimizden daha fazla önemsiyoruz. sosyal dünya yapışıyor tenimize... kendimizi unutuyoruz...

nadarû dedi ki...

antisiz;
evet, haklısınız sanırım...
yaşanacak yer yok; kendi içimizden başka...
kendimizi kendimize bi sevdirebilsek....